Bye, RunKeeper

Dear RunKeeper
I just cancelled my subscription after 3-4 years being a loyal user (I even had a RK bumper sticker). I'm a bit dissapointed with you not caring for your international market, but keep to local Boston/USA mainframe. 

RunKeeper has the best coach voice for running, the best screen for running, the best website, but still I get miles, 12hr-clocks, sunday weekstarts all over the place even though I've set everything to metric in my profile settings.
Yes, the trainingplan adjusts to my settings after I have chosen them, but browsing them they just show miles, which doesn't make much meaning to me.

You made me a dedicated runner, through your app and after a while also through your workout plans and coaching during my runs. I loved the whole setup, the social part where I could ad friends, and find new ones. I got myself an RK t-shirt because I was proud of myself and wanted others to join in. I bought gadgets (Withings weight and BP cuff) and a new bluetooth HR sensor so everything would work perfectly with my RunKeeper app. I improved my commitment to running and my commitment to you. But you didn't follow up. I was more and more dissapointed.

I think I update my profile settings every week: Location, "I am a ...(runner)" and "Skill level" keep deleting themselves. If my business had such a bug, however small, we'd fix it immediately. Not fixing bugs just gives your customers the impression that you don't really care that much. Do you?

Four years ago you gave us a fantastic landscape mode, but still (after thousands of wishes from your users), there is still no stop/pause button in landscape view. You even made it worse to use, when changing back to portrait mode was hidden in a sub-menu.

The last year I have used both RunKeeper and Endomondo. Now, I chose the lousy coach-voice, the ad-filled website and worse eco-system over you. Endomondo is obviously fully commited to improvement, they answer their users and they are 100% focused on a world-wide market.

Sorry, RunKeeper. Endomondo just passed you in the run-up. Competition is attacking from all angles; other apps, pulse/GPS watches and fitness armbands. Those who work out better than their competition may still win a race. Hope to see you at the practise again soon. Sorry you've missed out.
Wish you all well in the future.

Produktet SKAL vere dårleg

Eg har ei PC-veske frå North Face. Eg kjøpte ho fordi eg hugsar eg syns ho var kul, hadde nok plass og verka som at ho tolte alt det vêret Vestlandet kunne kaste etter ho.

Eg oppdaga fort at ho ikkje hadde berehandtak, så det var kun skulderstroppa eg kunne halde i. Eg får vel tole det. Så oppdaga eg at ho var open på sidene av loket, så regn og snø kjem leikande lett inn. Så har det gått opp for meg at berestroppa er så glatt at ho ikkje heng fast på noko som helst jakkeskulder. No er eg kanskje ikkje akkurat breiskuldra, men med 1.94cm høgd, har eg proporsjonalt nok skuldrar til at ei slik veske bør kunne henge der.

Det som skremer meg er at det er nokon hos North Face som burde visst dette. Det er antakeleg det. Det betyr at nokon bevisst har gjeve faen i at veska deira ikkje kan berast, og at det vasstette froskemannsstoffet berre er til pynt fordi regnet dett rett ned i veska likevel.

Eg skulle også likt å fått sjefen for Tetra-Pak på besøk til frukost ein morgon. Han skulle fått demonstrert korleis han meiner ein skal opne ein ny juice-kartong og helle i glaset utan at like mykje hamnar på duken. Etterpå skulle vi prata produktutvikling over ein kopp kaffi.

Approspos kaffi; George Clooney skulle fått kome på frukosten også. Han er ein kjend miljøforkjempar, men samstundes forfektar han at kvar skei med kaffi skal pakkast inn i eitt lite fingerbøl av aluminium. Kor miljøvenleg er det?

Sist veke kjøpte eg ein ny tannkost. Å opne pakninga var eit helvete. Ein kamp som ende med at eg blødde frå to fingrar. Kven har sitte i eit produktmøte å vedteke at; ja, slik skal tannkosten vår pakkast inn???

Heldigvis er ikkje alle produkt heilt talentlause. Dei fleste bilprodusentar klarar å lage eit produkt som stort sett er ein imponerande prestasjon i produktutvikling og -design. Ein bil består av 15.000 delar som alle må fungere i årevis under harde påkjenningar. Er det dei som ikkje var kvalifisert til jobb i bilbransjen som hamna i juice- og tannkostinnpakningsindustrien? Eller som teiknar PC-vekser for North Face??

Men mange avanserte ting har også sine manglar. Min nye Ford Mondeo til dømes. Ein fantastisk bil med alle knappane på menyen, men norke har eg deaktivert då funksjonane rett og slett var så dårlege og lite gjennomtenkte at eg kjenner på litt misnøye med nyebilen. Eitt eksempel er filskiftevarslinga. Rattet vibrerer kvar gong eg skjer over ei stripe i vegen utan å blinke. Men når eg køyrer bil på Vestlandet, er det noko som hender HEILE tida! Svingete vegar har svingar som vert kutta - om enn berre litt.

Fjernlysassistent: reagerer 3 sekund for seint. Også eit problem på svingete vegar. Der er fleire ting også, men det får vere til ein annan gong.

Poenget mitt er berre at der sit menneskje der ute som aktivt besluttar at ting skal vere dårlege. Eg snakkar ikkje om dei som gjer feil, men hadde intensjon om å gjere rett. Det er menneskleg å feile, men desse folka som bevisst lagar produkt som er dårlege - kvifor har vi slike personar? Kan dei merkast på ein eller annan måte så vi unngår at dei hamnar i samfunnsposisjonar der vi ikkje vil ha slike? Eg berre spør.

EDIT: La meg legge til PCar med Windows også. Tenk at vi tillet at store delar av samfunnet skal driftas gjennom eit datasystem som fungerer så dårleg og lite intuitivt at ein må tilsette enorme mengder folk (IT-avdelingar) for at det skal fungere? Det er som å ha tilsett fire mekanikarar per brannbil. Kven vil vel ha det slik?

"Eg har ikkje tid" er vaksenversjonen av "hunden åt opp leksene mine".

Eg var ganske flink til å trene før. Etter eg hadde bikka 30, merka eg at det var lettare å vere lat enn sprek, og kroppen heldt seg ikkje like godt av seg sjølv lenger. I 2002 konkurrerte eg i IMS/ORC segling i Kiel, Tyskland, og var målt inn på 83,7kg. Når eg så gjekk på vekta og såg eg var over 90 byrja eg å springe.
Eg hadde også fått meg iPhone og med appen RunKeeper vart det litt lettare. Nesten som eit dataspel.

For halvanna år sidan fekk vi litt mindre tid i familien, og tidspresset med reiser, småborn og arbeid gjorde at det alltid var nok av andre ting som måtte gjerast før ein kunne gå ut å trene. I tillegg kom vinter med slaps, snø, regn, kulde, frost, mørkre, is m.m.

Å kjøpe medlemsskap til tusenvis av kroner på eit treningssenter kom ikkje på tale, for det var jo ikkje sikkert eg fekk tid til å bruke det...

No har livmidja vorte større, eg er eitt år eldre og eg har nesten gjeve opp å trene regelmessig, for det verka som heile kvardagen arbeidde aktivt for å hindre trening og treningslyst.

Eg har imidlertid alltid sett opp til dei som klarar å halde fram. Klarar å trene. Klarer å motivere seg. Eg er fascinert av stamina og uthaldenheit. Eg ser opp til dei som arbeider for å få ein kropp som seier "eg tek vare på meg sjølv" framfor "eg let meg forfalle".

Derfor har eg starta på nytt. På null. RunKeeper har ferdige treningsprogram klare til bruk. Eg valgde eitt: 10km på under 65 minutt. Det er hardt, men ikkje krevjande. Eg la inn startdato, og vips har eg ein ferdig kalender. I går brukte eg 20 minutt på å jogge lett 3.2km. I morgon skal eg springe ein moderat 4.8km. Så blir det litt i helga også.

Eg ser at når eg har motivasjonen og tidsplanen lagd ut konkret framfor meg, så klarar eg å rydde tid. Eg klarar å gidde. Kvar økt tek sjeldan meir enn ein halvtime og med påkledning og dusjing, tek det totalt berre 4-5 timar av dei 168 timane vi har kvar veke.

Skal prøve å blogge litt om framgongen. Kanskje det er håp for bloggen min også...

Apple TV

I går kom den nye TVen min. Han er ikkje så stor. Kanskje 4" på ein god dag. Det er ikkje wide-screen og ikkje har han feit lyd heller. Men så kosta han berre nokre hundrelappar, då. Eg har fått meg Apple TV!

Apple TV er nemleg ikkje eit fjernsyn i form av ein stor skjerm som vi er vane med. Det er ei lita boks på omtrent same storleik som ein sandwich. Ho har ingen knappar, og berre nokre få innstikk til ymse leidningar. Fjernkontrollen er som ein slank iPod Nano av gamlesorten, og har kun to knappar samt eit lite navigasjonshjul.

Apple TV er ein multimediaboks til heimen. Ein koplar boksa til TVen heime, skrur på iPaden eller iPhonen og viser film og bilete du har lagra/teke direkte på TVskjermen. Ein treng ikkje lenger sende telefonen rundt i familieselskapet for å vise noko. Ein skrur berre på TVen.

Så kan ein sjå film. Der ein før måtte køyre avgarde til ein videoutleige nede i bygda, treng ein no berre bla gjennom hundrevis av filmar på skjermen, leige den filmen ein vil sjå, og vips! så er du i gong med å sjå film. Kostar berre 39,- pr film også (49,- for HD-film).

Vil ein sjå artige klipp eller gamle TopGear-episoder på Youtube, treng du ikkje lenger sitte med laptopen i fanget - ein skrur berre på TVen og søkjer fram det ein vil sjå.

Dette er nytt i Noreg, og dermed er utvalet blant mediaene noko begrensa, men om ikkje lenge ser vi nok både live TV, kan kjøpe/leige alle episodene av Sopranos, Klovn eller Karl & co, eller sjå TV-program vi ikkje fekk med oss sist veke.

Spotify vil nok også snart dukke opp via Apple TV, men dette har du kanskje allereie på iPhonen din, så då er det berre å streame det rett til TVen/HiFi-anlegget.

Men attende til opplevinga mi. Eg bestilte ATVen sist torsdag. Det tok under ei veke på å verte levert med bod, kosta nesten ingenting og var berre plug'n'play. Å sette opp ATVen var gjort på 2 minutt berre ved å legge inn iTuneskontoen min og passordet til breibandet heime. Dette er longt frå Microsoft si innvikla verd, der trehundre ting kan stillast inn feil slik at uansett kor lenge du held på, så kan du ta deg f... på at noko ikkje funkar.

Det var latterleg genialt, og når eg ikkje fann den vesle fjernkontrollen mellom sofaputene, brukte eg berre telefonen min som fjernkontroll.

Apple har gjennomtenkte produkt og dei gir livet mitt glede og harmoni.

Pip show - eg vert galen

Vi har nett fått ei ny oppvaskmaskin og eg tenkjer allereie på å knuse ho i småbitar. Fordi; når ho er ferdig med å vaske kjørlane lagar ho ein høg pipelyd. Og om eg ikkje tømer ho med éin gong, så pip ho igjen. Og igjen.

Kor idiotisk er ikkje det? Det betyr, at når du sit der med fyr på peisen og døser inn og ut av drøymeland framom fjernsynet, høyrer du den elektroniske alarmen. Og du veit at han vil halde fram for alltid om du ikkje lempar deg sjølv opp av sofaen, labbar inn på kjøkenet, opnar oppvaskmaskina, berre for å oppdage (medan skoldande damp fargar anletet ditt og fjernar augebryna dine) at det ikkje var oppvaskmaskina som peip i det heile teke.

So no står du der og liknar på ein hårlaus Jan Thomas og lurer på kva i all verda som lagar den pipelyden. Det kan vere kva som helst, faktisk. I desse dagar pip det meste. Mobiltelefonar pip når dei har lite batteri, mikrobølgjeomnar pip når maten din er ferdig, frysarar pip når dei vert for varme, varmepumpa pip når ho set i gong å arbeide, bilar pip når du gløymer setebeltet, pilotane pip før dei skal seie noko, flyplass-golfbilar pip når du går i vegen for dei, barneleiker pip når du trakkar på dei, lastebilar pip når dei ryggar, minibankar pip når du trykkjer på dei, telefonar pip når der kjem ei melding, butikkdører pip når du opnar dei, skodespelarar pip når dei eigentleg sa eit fy-ord. Der er til og med nokre pip før trafikkmeldinga kjem på radioen. Og la meg ikkje byrje å prate om isbilen...

So der kryp du rundt i huset, med smelta tryne, og håpar du vil vere nær nok til å finne syndaren når han pip neste gong. Så kjem du plutseleg på; "Fanden, det er røykvarslaren som varslar om at batteriet er på veg til å verte tomt, og dersom eg ikkje gjer noko med det - med éin gong - vil alle verte brende til grillkol!"
Raskt finn du fram gardintrappa (neida, det er det ingen som har tilgjengeleg, så du tek eigentleg ein eller annan stol) og skiftar batteriet, og akkurat når du er ferdig med å fikle på att plastdekselet, høyrer du pipelyden på nytt. Denne gongen veit du sjølvsagt at det er oppvaskmaskina, og du spring inn på kjøkenet og opnar oppvaskaren som no dampskadar dei delane av anletet ditt som ikkje vart skikkeleg øydelagde første gongen. Men pipelyden kom faktisk frå frysaren, som har vorte litt for varm.

Eg bør no advare deg om at eg ikkje kjem til å harselere over idiotisk, moderne elektronikk og teknologi. Eg vil heller snakke om inflasjon i advarslar. Eg vil be media, politikarar og andre om å slutte å rope ulv-ulv.
Vi vert konstant fortalde om at lysforureining øydelegg for astronomar, at terrassevarmarar drep isbjørnane og at berepåsane dine ein dag kjem til å kvele eit pinnsvin. Men eg bryr meg ikkje det spor om piggete fartsdumpar, eller astronomi. Alt eg vil er å få litt fred og ro.

Nokre ting lagar herlege lydar. Born som leikar, bildekk på singel, sauder og Katie Melua, til dømes. Min eigne favoritt er ein fiskebåt som tuggar ut fjorden i morgonsola over blikkstille vatn. Eller eit passasjerfly som tek av mot nye reisemål. Eller bruselyden av isbitar som vert slepte ned i ein nyblanda GT.
Men brorparten av livet mitt må eg leve med lydar som skjer seg inn i hovudet mitt. Motorsyklar og mopedar, andre folk sine kantklipparar, "morosame" ringetonar, sørlandsdialekt, P4, hundar, sirener, fulle folk, fising og burning.

Ikkje ein gong på arbeid er det fred å få. Eg har kontor like ved trappa, der folk dundrar opp og ned heile dagen. Når vogntoga ristar forbi vindauget eller det heller vanskeleg å sitte i telefonen, som elles ringjer og masar medan eg prøver å konsentrere meg om facebook eller å blogge.
Eg forstår at nokre ting berre må lage lyd. Flyplassen, til dømes. Og ein AG3. Men dei fleste ting treng ikkje å bråke, og eg håpar folk kan tenkje på dette når dei designar nye produkt eller tenester.

Snart er det helg, og lydane endrar seg litt. Og på søndag skal eg sove heilt til kyrkjetid...

Bygdaliv

Overgangen frå København til Ørsta er stor. Eg har etablert kontor i sentrum, men har eigentleg inga offisiel kontoradresse her, då forretningsadressa er ved hovudkontoret i Oslo.

For å få internett, har eg tinga det hjå den lokale nettleverandøren som så skulle sende ein router.

Her om dagen ringde postmannen og sa han ikkje kunne finne noko postkasse eller liknande på adressa til kontoret mitt. Eg forklarte at det ville kome etterkvart, men eg var ikkje komen så langt. "Men då legg eg berre pakka di på SPAR-butikken, eg då", sa han.

Eg tenkte at dette var ein super lokal-service du ikkje finn i København, Bergen eller Molde, og prisa meg lukkeleg for å vere heime i Ørsta igjen.

I går skreiv eg nokre reiserekningar og skulle poste dei til hovudkontoret i Oslo. Med ferdigtrykte adresseetikettar, porto og heile sulamitten, la eg konvoluttane i ei raud postkasse i går ettermiddag.

Tydelegvis har postmannen sett berre på firmanamnet, og med telefonsamtalen vår friskt i minne har han stolt hugsa at "Jau, dei held til nede i sentrum, men har ikkje fått hengd opp postkasse enno, men eg veit kvar det er".

Dermed låg konvoluttane fint innanfor utgangsdøra til kontorbygget då eg kom i dag tidleg.

Nokre gonger er lokal-servicen litt for god...hehe.

Ikkje likt oss

Neste veke skal eg køyre til ei messe i Køln. Veka etter skal eg fyke ein tur til Cambridge. Eg føler meg heime både i Tyskland og i England. Kulturelt, historisk, politisk, biologisk, språkleg og økonomisk er vi stort sett heilt like - alle vi her i Nordvestre del av kontinentet.

Det er akkurat derfor eg har funne ut at EU er eit godt og viktig prosjekt for oss alle europearar. Alt kan sjølvsagt forbetrast - også Noreg kan forbetrast (berre høyr alt dei seier på landsmøtet til FrP). Men sjølv om Noreg ikkje er perfekt, melder ein seg ikkje ut av landet av den grunn? Nei, folk engasjerer seg. Vert politisk aktive. Bloggar eller skriv avisinnlegg. Vi slår ikkje opp med landet vårt og seier "Du er ikkje god nok for meg". Eller enno verre; at vi seier til alle andre nordmenn at "Eg er betre enn dykk, derfor vil eg ikkje vere med i fellesskapet dykkar".

Men det er akkurat det vi nordmenn gjer. Vi fortel våre nære slektningar, vener, kollegaer og medmenneskje at vi, verdas rikaste land per capitá, ikkje føler for å vere med på eit felles spleiselag. Vi seier faktisk til dei, at dei løysingane som dei har kome fram til saman, er så dårlege at vi ikkje gidd.

Vi er rett nok med i ulike EU-fora (Schengen, EUFOR, EUROPOL m.fl.) men nå vi ikkje vere eit fullverdig medlem av fellesskapet, vert vi berre oppfatta som rike, sjølvgode, egoistiske og betrevitande.

Er det slik vi nordmenn er? Viser vi ikkje eigentleg det motsette andre stader? Ønskjer ikkje vi også å vere foregangsland for miljø? for menneskjeverd? for likestilling? for solidaritet? for fred?

Kva er det då som gjer at vi så desperat forøkjer å unngå å verte ein del av det største miljøprosjektet i verda?

Kvifor vil vi ikkje samarbeide med andre mektige land om menneskjeverd?
Kva gjer at vi ikkje vil delta i eit felles likestillingsarbeid?
Har ikkje vi også solidaritet å dele? Å lære vekk til andre?
Er ikkje vi også interessert i å byggje fred i verda?

Saman er vi sterke, heiter det. Noreg ønskjer å stå åleine. -Og det er berre usmakeleg...